دوشنبه، خرداد ۱۰، ۱۳۸۹

چه بسیار دوست داشتنها که در پیچ یک سلام ماندند!

می دانید شاید تقصیر خودم هم نیست! گاهی یادم می رود آدمهای زیادی دوستم دارند! و از همان لحظه فراموشی مستعد از دست دادنهای بیشمار می شوم.

امروز روی برگه بزرگی نوشتم «آدمهای بسیاری دوستم دارند» و چسباندمش روی دیوار رو به رویم . شاید اینطور به یادم بماند!

۴ نظر: