انگار این بار هم باید چراغها را من خاموش کنم!

قبل از رفتن چراغهایم را خاموش کردم. پرده ها را کشیدم. شیر گاز را بستم. به کاکتوسهایم آب دادم و گفتم: چاره ای نیست انگار باید ادامه بدیم!
در را که می بستم زیر لب می خواندم: مرا به سخن جانی خود این گمان نبود...

پ.ن.

بعضی روزها مهم تر ازآنند که فراموش شوند . مثل امروز...