مدادم را گم کردم. مدادی که کمتر از یک ماه پیش برای خودم خریده بودم. اینکه گمان کنی مداد اتود عاشقانه ترین هدیه ایست که می شود گرفت و داد، گم کردنش مسئله ساز می شود.
مداد اتودم را گم کردم . مثل مداد اتودهای دیگری که هدیه گرفته بودم و گمشان کردم. یک بار تنها یکی شان را پیدا کردم که نخواستم بردارمش، دیگر نشانی از آن محبت نبود و من هم دیگر تمایلی به حمل آن نداشتم. پس گذاشتم همانجا بماند. و آنجا ماند تا نشان از یک مهر بر باد رفته باشد!
خب تا به حال مداد اتود کادو ندادم! شاید از آن وقتی که این حس را نسبت به آن پیدا کردم دیگر جرات نکردم به کسی مداد اتود هدیه بدهم!
مدادم را گم کردم. مدادی که خودم برای خودم خریده بودم. نه اینکه کسی نبود مدادی هدیه بدهد، خودم خواستم برای تولدم بخرم و آنقدر دیر کردم که مدادم فهمید و رفت. خیلی زود، قبل از آنکه 1ماهگی اش تمام شود.
داشتم به مداد اتود فکر می کردم و می نوشتم همین سطور را که در اینجا بگذارم . تا اینجا را نوشتم. تا همینجا . یادم به مداد اتود دوستی بود که بار آخر در خانه ام جا گذاشت. تماس گرفتم حالش را پرسیدم. گفتم که مدادش را جا گذاشته و ...
خندید و گفت: من اونو واسه تو گذاشتم. دیدم مداد اتود نداری...
بغض کردم ... قشنگترین هدیه ای که می توانستم بگیرم...
مدادي براي چشمهايت
پاسخحذفو چشمهايي
براي گم كردن مدادم...
سلام عزیزم
پاسخحذفمی خواستم یه خواهشی ازت بکنم.
من دنبال شماره تماس خانم دکتر احمد نیا و نیره توکلی می گردم. فکر می کنی تا امروز ظهر بشه پیدا شون کرد؟
شرمنده ام که مزاحم تو شدم ولی یه کار فوری فوتی دارم که باید حتما بااینها مصاحبه کنم.
باز هم ممنون
سلام عزیزم
پاسخحذفببخشید فراموش کرده بودم آدرسم رو بذارم. بس که عجله داشتم! خیلی لطف کردی عزیزم. تلفنم هم یه مدت خاموشه فعلا. شرمنده و باز هم یه عالمه مرسی.
گم کرده ها و گم شده ها فروغ... بایدزود پیدا شن والا دیر میشه و و قتی دیر شه فقط یه شیئن همین
پاسخحذفكاش هؤاران اتوى ىاشتم تا به لج كي برد همه رااينجا جا مي گذاشتم
پاسخحذفبازجو
مرد محترمي بود
به هنگام تاخت
هیچ گاه دستش را بلند نمی کرد
جز برای اشاره به دوستش
تا او بلند کند دستش را
به همراه چیزی هم چون
کابل
شیلنگ
یا که شاید هم
تازیانه ای خوش بافت