سه‌شنبه، خرداد ۱۳، ۱۳۹۳

3

فرنگیس خانوم توی دلم تمرینات زندگی‎اش را بلند بلند می‎خواند.هر وقت صدای غر من می‎پیچد توی سرسرا، صدایش را بلندتر می‎کند. فرنگیس خانوم همه جا یاداشت گذاشته است. به در آشپزخانه، به آب گرمکن دیواری، به آینه میز توالت، روی صندلی‎های دو نفره خالی حتا. یاداشت‎ها گاهی به من می‎خورند و او ریز می‎خندد. 
فرنگیس خانوم توی دلم برای خودش ایمیل می‎فرستد و پیام‎هایی را توی درفت جا می‎گذارد برای روز مبادای من. فرنگیس خانوم توی دلم روز مبادا ندارد. فرنگیس خانوم نامه‎های توی درفت را هیچ وقت نمی‎فرستد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر