من به تو یک پست بدهکارم رفیق!

دوستی مان می شود یک صدا یک صدا که تو از آن ستایش می کنی و من مثل کودک دو ساله ای لذت می برم و همه سرخوشی اش را یکجا سر می کشم!
دوستی مان می شود یک شب که تو دلتنگی و می شود تا خود صبح حرف زد و زد و زد و ... صبح هم بلند گفت: گور بابای دنیا! بگیر بخواب!
دوستی مان می شود کلی «یادت هست؟»، «یادش بخیر!» و ...
دوستی مان می شود یک پارک کوچک که روی نیمکتش بنشینیم و تو با بغض بگویی که نمی دانی عاشقی یا نه! و من هی بگویم: دلت را بر باد نده!
تولدت بهانه خوبی است. باید یک خیابان به ناممان ثبت کنیم!