رفتن بهانه بود

آقاجان تلفن کرده بود دور از چشم مامان که بگوید: چرا نمی‎روی از ایران؟ دختر فلانکی در ایتالیا درس می‎خواند به چه خوبی. بعد خودم را دیدم که دارم به آقاجان توضیح می‎دهم من آدم اینجا هستم و رفتن کار من نیست و  ... بیهوده بود. آقاجان تنها آدمی بود که من برایش این ماجرا را توضیح ندادم. یکبار برای مامان گفتم که آرزویم چیست و چرا میان این همه زبان خواندن اطرافیانم، جدی نمی‎گیرم چیزی را؛ چرا هنوز فکر می‎کنم اینجا جای من است و باید بمانم. مامان خیالش راحت شده بود. گفته بود در این سن داشتن دختری در راه این‎قدر دور برایش کابوس است. بعد برایم بهار دخترعمو را خواند و خواست صدایش را ضبط کنم.

بعد از همه توضیحات من، آقاجان تاکید کرد که ایمیل دختر فلانکی را برایم می‎گیرد. امتحانش ضرر ندارد.