ستاره، ستاره، ستاره... لامصب پر از ستاره بود و به دنبال ماه ... نه نبودیم. حتی خوب به ستاره ها هم نگاه نکردیم که راهمان گم شد. به دنبال راه هم نبودیم لابد! همینجوری بودیم! اما آسمانمان پر از ستاره بود!
امشب وقتی زیر این آسمان پر ستاره سرد قدم می زدم فکر کردم شاید اشتباهمان این بود که ستاره ها را جدی نگرفتیم! این شد که یک طرفه شد خیابانی که به هم می رساندمان ! هر چه نامه نوشتم چاره ساز نبود که نبود! تماس هم گرفتم، اس ام اس هم! هیچ کدام به کار نیامد!
حالا که در این خیابان یک طرفه من از همیشه تنهاترم، به ستاره ها خیره شده ام!
سلام.خیلی افسرده شدم؟!؟
پاسخحذفواقعیت اینه که تمام خیابان های زندگی یک طرفه اند و ما فقط می توانیم بگوییم چه حیف و ای کاش
پاسخحذفهر ستاره نشانه اي از يك تنهاي ست انگار!
پاسخحذفبرای هر ستاره ای که ناگهان
پاسخحذفدرآسمان غروب می کند
دلم هزار پاره است.
دل هزار پاره را خیال اینکه آسمان
- همیشه و هنوز -
پر ستاره است
چاره است.
ستاره های واقعی را ازآسمان به زمین کشیدندو در اعماق زمین مدفون کردند.
پاسخحذفاز ان به بعد ستاره های کاغذی را به اسمان چسباندند. وما بدنبال ستاره های قلابی رفتیم که گم شدیم.که شدیم .که شدیم
دیگر به ستاره ها بی اعتماد شدیم .باید به دنبال نشانه هایی از جنس دیگر باشیم.
طوفان نادان بی عقل،که بیهوده گردوخاک می کند وراه را بر ما می بندد.اما طوفان ماندنی نیست.
پاسخحذفمن می دانم.
سلام چطوری فروغ؟ خوبی؟
پاسخحذفپستت که حرف نداشت ولی کامنت این آق/خانوم ایلیاتی خیلی به دلم نشست....یاد فروغ افتادم : ستاره های مقوایی عزیز...
امشب انگار همان شب است که مهتاب از پنجره چشم تو گذشت و در چشم من نشست
پاسخحذفامروز پستی که گذاشتی چقدر معنی می دهد.
پاسخحذف